دکتر حسن بشیر مقاله «شبکه‌های اجتماعی و راهبردهای ساخت افکارعمومی در سازمان روابط‌عمومی» را در نهمین همایش روابط‌عمومی الکترونیک ارائه کرد.
عضو هیأت علمی دانشگاه و استاد ارتباطات بین‌الملل درباره این مقاله گفت: امروزه شبکه‌های اجتماعی در حقیقت اصل روابط‌عمومی را تشکیل می‌دهند. به عبارت دیگر، ارتباطات در شبکه‌های اجتماعی در واقعیت غیرمجازی، یعنی در جهان خارج واقعی و نیز در واقعیت مجازی، یعنی در فضای سایبر و مجازی، اساس روابط‌عمومی را تشکیل می‌دهند. اگر امروزه شبکه‌های اجتماعی مجازی توانسته‌اند بسیاری از مخاطبان را به خود جذب کنند، بنابراین باید به مثابه یک حوزه مهم روابط‌عمومی به آنها توجه شود که البته باید همراه با «بصیرت رسانه‌ای» باشد.
وی با بیان اینکه با توجه به گسترش ارتباطات انسانی از طریق شبکه‌های اجتماعی و ارتباط این وضعیت با «افکارعمومی» در سطح کشوری، منطقه‌ای و جهانی، وظایف روابط‌عمومی در رابطه با «ساخت افکارعمومی» اهمیت به‌سزایی پیدا می‌کند، گفت: به عبارت دیگر، روابط‌عمومی درصدد است که براساس اهداف تعیین شده، محتوای تبلیغاتی و پیام‌رسانی خود را به‌گونه‌ای به مخاطبان مختلف برساند که آنان را با خود همسو و همدل سازد. بنابراین، در این زمینه نوعی از «ساخت ذهنیت» که همان «ساخت افکار» است باید مورد توجه قرار گیرد.
عضو هیأت علمی دانشگاه و استاد ارتباطات بین‌الملل افزود: بنابراین برای ایجاد «ذهنیت مشترک اجتماعی» که نوعی از «ساخت افکارعمومی» است، روش مناسب را باید پیدا کرد. این روش میتواند مراحل گوناگونی را همچون ابداع ایده مناسب و ممتاز برای سازمان جهت تبدیل شدن آن به یک فکر عمومی، تولیدسازی ایده مزبور در اشکال مختلف قابل رمزگشایی توسط مردم، توزیع‌سازی ایده به اشکال گوناگون و مفید و تنوع‌سازی پیام دربرداشته باشد.
دکتر بشیر ادامه داد: ساخت افکار عمومی توسط سازمان روابط‌عمومی با بهره‌گیری از شبکه‌های اجتماعی نیازمند الزاماتی است که می‌توان آنها را «اخلاق روابط‌عمومی در خلق افکارعمومی» نامید که باید ویژگی‌های همچون فهم افکار عمومی به صورت علمی و مناسب، احترام به افکارعمومی، تعامل دائمی و ارزیابی مستمر را داشته باشد.
وی در پایان گفت: در ساخت کلیه مراحل فوق باید بیش از آنکه بر «مدیریت افکارعمومی» تأکید کرد، بر «ساخت و استمرار افکارعمومی» در حوزه روابط‌عمومی در فضای مجازی تأکید نمود. در حقیقت، وظیفه و مسؤولیت روابط‌عمومی‌ها، ساخت پیام‌های مؤثر و مفید و مطلوب برای ساخت افکارعمومی از یک‌سو و تلاش برای اعتمادسازی مداوم برای استمرار این افکارعمومی از سوی دیگر است. روابط‌عمومی‌ها، نیازمند مدیریت مستقیم افکارعمومی به معنای ایجاد تغییر به هر قیمت برای اهداف سازمان نیستند. این حرکت خود میتواند یک حرکت منفی و غیرمطلوب تلقی شود.
